Τα μαύρα σύννεφα σκέπασαν νωρίς τον ουρανό της Ριζούπολης πάνω από τον μελανόλευκο στόλο που ετοιμαζόταν για άλλη μια απόβαση στην αττική γη. Ο μέγας μπουρλοτιέρης Φίλιππος Κρεκούκιας δήλωνε αδυναμία συμμετοχής στη νέα μάχη. Ο ήρωας Θωμάς και η ιστορική φιγούρα του Πέτρου Κατσούρη δεν πρόλαβαν να επιβιβαστούν στην αρμάδα που ήδη έπλεε στα ανοιχτά της πρωτεύουσας...
Οι αντίπαλοι γνωστοί. Άνθρωποι φιλόδοξοι και υπεραισιόδοξοι, στηριζόμενοι στο σαθρό και εικονικό υπόβαθρο της παρωδίας των Αχαρνών, δείχνουν σε κάθε περίπτωση ανεπίδεκτοι πάσης μαθήσεως. Η πρόσφατη προειδοποιητική βολή στα χώματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη δεν έφτασε, φαίνεται, σ' όλους τους δρόμους κι όλα τα στενά του Πράσινου Λόφου, της Καναπίτσας και του Παλιού ή Νέου Ηρακλείου. Θιασώτες του αρχαίου πλήν διαχρονικού αξιώματος "επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως", οι σεβάσμιοι άνδρες Αθηναίοι προσέρχονται τελετουργικά στο χώρο του νέου μαρτυρίου.
Η αρμάδα έχει πιάσει ήδη λιμάνι. Ο καπετάνιος Μάντζος μπολιάζει τις ψυχές των παλικαριών που τον συντροφεύουν με θάρρος και τόλμη. Καθένας από αυτούς γνωρίζει την αποστολή του, τα δυνατά σημεία του και τα όπλα του, μα πάνω απ' όλα έχει πλήρη συνείδηση της συλλογικής ταυτότητας της ομάδας με τα λευκά.
Σύντομα, οι προφητείες εκπληρώνονται. Το φώς το αληθινό, το φως της αλήθειας, της μίας και μοναδικής ιστορικής πραγματικότητας, λάμπει ξανά πάνω απ' το κλεινόν άστυ, πέρα και πάνω απ' τα βουνά που ορίζουν το περίγραμμά του. Ο νόμος εφαρμόζεται, όσο σκληρός κι αν είναι. Dura lex sed lex. Ακολουθώντας τις ιερές παραδόσεις της αχαϊκής πατρίδας, σεβόμενοι το όνομα και την ιστορία τους, επιβεβαιώνοντας τις προσδοκίες και την ελπίδα που φωλιάζει στα τρίσβαθα του πρώτου αλλά και του τελευταίου πιστού ακολούθου τους, οι υπερασπιστές του οράματος ρίχνονται στη μάχη, γνωρίζοντας ότι από αυτήν μπορούν και πρέπει να βγουν μόνο νικητές.
Ποιος είδε και δεν φοβήθηκε το σφρίγος και τον ατίθασο νεανικό ενθουσιασμό του χρυσόμαλλου δέρατος της μελανόλευκης Αργούς Μάριου Μάντζου; Ποιος είναι εκείνος που δεν σκιάχτηκε από την εκδικητική μανία και το κρυμμένο για χρόνια προαιώνιο πάθος του μέγιστου Χάρη Πλούμη; Υπάρχει άραγε κανείς που ακόμη διαπράττει την ύβρη να αμφισβητεί την ιδιοφυία και το δικαιωματικό ελέω Θεού και ανθρώπων στέμμα του Γαλήνιου Δούκα του Κορινθιακού Πέτρου Παπανικολάου; Ποιος θα είναι εκείνος που θα αρθρώσει ικανό αντίλογο στη χειμαρρώδη μαχητικότητα και αφοπλιστική αποτελεσματικότητα του Ανδρέα Καραμπάση; Έχει γεννηθεί άραγε ως τα σήμερα ο άνδρας εκείνος που θα υπερκεράσει τον ανυπέρβλητο και αξεπέραστο μαχητή οπισθοφύλακα Γιώργο Ντοά; Πόσο ακόμη θα χρειαστεί να ταπεινωθούν στρατιές ολόκληρες υβριστών και αλαζόνων μέχρι να δικαιωθούν οι στρατηγικές επιλογές και ατέρμονες εμπνεύσεις του ναύαρχου Δημήτρη Μάντζου; Μπορεί κανείς να διαφωνήσει, να αντιτείνει, να αντιλέξει στην αυτονόητη και αδήριτη νομοτέλεια της ηλιοκεντρικής περιστροφής των πλανητών και του απόρθητου και απροσπέλαστου οχηρού θυσαυροφύλακα της αρμάδας Διονύση Μάντζου;
Άραγε απόψε στην πλατεία δίπλα απ' τον ηλεκτρικό, στα καφέ και τα παγκάκια, τα πάρκα και τις γωνιές του πευκόφυτου προαστίου ακούγονται ακόμη οι φωνές; Ακούγονται ακόμη οι ψίθυροι; Αρθρώνεται έως τα σήμερα λόγος υβριστικός, λόγος αμφισβήτησης; Βρέθηκε άραγε κάποιος να ξυπνήσει και τους τελευταίους μέθυσους απ' το γεμάτο θέλγητρα και γοητεία αλλά παραπλανητικό ύπνο τους; Υπήρξε κανείς χθες βράδυ να τους ξεδιαλύνει τις ονειρώδεις και νεφελώδεις εγκεφαλικές τους παραστάσεις; Τα νέα φτάνουν κιόλας: αδιάφορο πώς, μετά τη χθεσινή επιδρομή, όλοι αφυπνίστηκαν, συνειδητοποιώντας και σωπαίνοντας...
Η διαδρομή γνωστή. Οι εικόνες γνώριμες. Κεφάλια κατεβασμένα σε λευκό φόντο. Η αρμάδα έχει ήδη ανοίξει τα πανιά της. Ο επόμενος θρίαμβος πλησιάζει κιόλας με βήμα ταχύ. Οι υπηρέτες του μεγάλου ονείρου δε θα 'θελαν για τίποτε στον κόσμο να ΄χάσουν μια τέτοια συνάντηση...
Οι αντίπαλοι γνωστοί. Άνθρωποι φιλόδοξοι και υπεραισιόδοξοι, στηριζόμενοι στο σαθρό και εικονικό υπόβαθρο της παρωδίας των Αχαρνών, δείχνουν σε κάθε περίπτωση ανεπίδεκτοι πάσης μαθήσεως. Η πρόσφατη προειδοποιητική βολή στα χώματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη δεν έφτασε, φαίνεται, σ' όλους τους δρόμους κι όλα τα στενά του Πράσινου Λόφου, της Καναπίτσας και του Παλιού ή Νέου Ηρακλείου. Θιασώτες του αρχαίου πλήν διαχρονικού αξιώματος "επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως", οι σεβάσμιοι άνδρες Αθηναίοι προσέρχονται τελετουργικά στο χώρο του νέου μαρτυρίου.
Η αρμάδα έχει πιάσει ήδη λιμάνι. Ο καπετάνιος Μάντζος μπολιάζει τις ψυχές των παλικαριών που τον συντροφεύουν με θάρρος και τόλμη. Καθένας από αυτούς γνωρίζει την αποστολή του, τα δυνατά σημεία του και τα όπλα του, μα πάνω απ' όλα έχει πλήρη συνείδηση της συλλογικής ταυτότητας της ομάδας με τα λευκά.
Σύντομα, οι προφητείες εκπληρώνονται. Το φώς το αληθινό, το φως της αλήθειας, της μίας και μοναδικής ιστορικής πραγματικότητας, λάμπει ξανά πάνω απ' το κλεινόν άστυ, πέρα και πάνω απ' τα βουνά που ορίζουν το περίγραμμά του. Ο νόμος εφαρμόζεται, όσο σκληρός κι αν είναι. Dura lex sed lex. Ακολουθώντας τις ιερές παραδόσεις της αχαϊκής πατρίδας, σεβόμενοι το όνομα και την ιστορία τους, επιβεβαιώνοντας τις προσδοκίες και την ελπίδα που φωλιάζει στα τρίσβαθα του πρώτου αλλά και του τελευταίου πιστού ακολούθου τους, οι υπερασπιστές του οράματος ρίχνονται στη μάχη, γνωρίζοντας ότι από αυτήν μπορούν και πρέπει να βγουν μόνο νικητές.
Ποιος είδε και δεν φοβήθηκε το σφρίγος και τον ατίθασο νεανικό ενθουσιασμό του χρυσόμαλλου δέρατος της μελανόλευκης Αργούς Μάριου Μάντζου; Ποιος είναι εκείνος που δεν σκιάχτηκε από την εκδικητική μανία και το κρυμμένο για χρόνια προαιώνιο πάθος του μέγιστου Χάρη Πλούμη; Υπάρχει άραγε κανείς που ακόμη διαπράττει την ύβρη να αμφισβητεί την ιδιοφυία και το δικαιωματικό ελέω Θεού και ανθρώπων στέμμα του Γαλήνιου Δούκα του Κορινθιακού Πέτρου Παπανικολάου; Ποιος θα είναι εκείνος που θα αρθρώσει ικανό αντίλογο στη χειμαρρώδη μαχητικότητα και αφοπλιστική αποτελεσματικότητα του Ανδρέα Καραμπάση; Έχει γεννηθεί άραγε ως τα σήμερα ο άνδρας εκείνος που θα υπερκεράσει τον ανυπέρβλητο και αξεπέραστο μαχητή οπισθοφύλακα Γιώργο Ντοά; Πόσο ακόμη θα χρειαστεί να ταπεινωθούν στρατιές ολόκληρες υβριστών και αλαζόνων μέχρι να δικαιωθούν οι στρατηγικές επιλογές και ατέρμονες εμπνεύσεις του ναύαρχου Δημήτρη Μάντζου; Μπορεί κανείς να διαφωνήσει, να αντιτείνει, να αντιλέξει στην αυτονόητη και αδήριτη νομοτέλεια της ηλιοκεντρικής περιστροφής των πλανητών και του απόρθητου και απροσπέλαστου οχηρού θυσαυροφύλακα της αρμάδας Διονύση Μάντζου;
Άραγε απόψε στην πλατεία δίπλα απ' τον ηλεκτρικό, στα καφέ και τα παγκάκια, τα πάρκα και τις γωνιές του πευκόφυτου προαστίου ακούγονται ακόμη οι φωνές; Ακούγονται ακόμη οι ψίθυροι; Αρθρώνεται έως τα σήμερα λόγος υβριστικός, λόγος αμφισβήτησης; Βρέθηκε άραγε κάποιος να ξυπνήσει και τους τελευταίους μέθυσους απ' το γεμάτο θέλγητρα και γοητεία αλλά παραπλανητικό ύπνο τους; Υπήρξε κανείς χθες βράδυ να τους ξεδιαλύνει τις ονειρώδεις και νεφελώδεις εγκεφαλικές τους παραστάσεις; Τα νέα φτάνουν κιόλας: αδιάφορο πώς, μετά τη χθεσινή επιδρομή, όλοι αφυπνίστηκαν, συνειδητοποιώντας και σωπαίνοντας...
Η διαδρομή γνωστή. Οι εικόνες γνώριμες. Κεφάλια κατεβασμένα σε λευκό φόντο. Η αρμάδα έχει ήδη ανοίξει τα πανιά της. Ο επόμενος θρίαμβος πλησιάζει κιόλας με βήμα ταχύ. Οι υπηρέτες του μεγάλου ονείρου δε θα 'θελαν για τίποτε στον κόσμο να ΄χάσουν μια τέτοια συνάντηση...
