Όχι άλλα δάκρυα...

Ένα τρόπαιο λιγότερο για την Αρμάδα μας. Με ΚΑΘΑΡΑ δικά μας λάθη δώσαμε ένα κύπελλο που αξίζαμε στον ακατανόμαστο... Η ήττα όμως είναι πάντοτε στο πρόγραμμα, είναι κι αυτή ένα πιθανό αποτέλεσμα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, χωρίς αυτήν δεν θα είχε νόημα και αξία η ΝΙΚΗ, ο θρίαμβος, οι στιγμές ευτυχίας και περηφάνιας που αυτά τα παιδιά θα μας χαρίσουν σε 2,5 μήνες!
Όχι σκυμμένα κεφάλια λοιπόν! Κάνατε αυτό που μας είχατε υποσχεθεί! Μπήκατε στο γήπεδο, κάνατε το παιχνίδι σας, παλέψατε με τις απουσίες σας απέναντι σε μια "ντοπαρισμένη", ανάμικτη απ' όλα, milk-shake, ομάδα-cocktail με μπόλικη essence χαμαιλέοντα και την ευφάνταστη επωνυμία "Αθηναίοι Ικανοποιούν Ακατανόμαστους για Σούπερκαπ" (Α.Ι.Α.Σ.) και δείξατε ότι ξέρετε ΚΑΙ να χάνετε. Με αξιοπρέπεια, ήθος, ευθύνη προς εμάς τους φίλους σας που ντραπήκατε να μας κοιτάξετε στα μάτια μετά τη λήξη του τελικού και μας ζητήσατε συγνώμη!..

Αυτοί είναι οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες. Οι μεγάλοι άνθρωποι. Που παραμένουν ενωμένοι μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα, που δίνουν κουράγιο στους πιο αδύναμους και συνεχίζουν το μεγάλο ταξίδι.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΞΕΡΑΜΕ ΩΣ ΝΙΚΗΤΕΣ
ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΕΤΕ...
ΩΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ...
ΩΣ ΠΑΝΑΙΓΕΙΡΑΤΙΚΟΙ...

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ!..

Είμαστε ο Παναιγειρατικός και πρέπει γρήγορα να το συνειδητοποιήσουμε! Αν δεν θέλουν αυτοί μια φορά, εμείς δεν θέλουμε χίλιες...

ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΥΣ...

Αφιερωμένη μέσα από την καρδιά μας η αγαπημένη και προσφιλής σε όλους κοτούλα!

Καλώς Ήρθες Φαίδωνα και μη φοβάσαι...

Οι Νεολαίοι χαιρετίζουν την απόκτηση από την ομάδα μας του νέου, ελπιδοφόρου ποδοσφαιριστή Φαίδωνα Πατερομιχελάκη. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγαλοστομίες, ο σύλλογος της καρδιάς μας προχωρεί με βήμα ταχύ στην πολυπόθητη ανανέωση. Ο 15χρονος Φαίδων, σύμφωνα με τους τεχνικούς υπεύθυνους του ΑΟΠ, διαθέτει όλα τα απαραίτητα προσόντα για να αποτελέσει στο άμεσο μέλλον σημαντικό κομμάτι του Παναιγειρατικού.

Οι Νεολαίοι καλούν όλο τον κόσμο της ομάδας να αγκαλιάσει το νέο απόκτημά μας, καλωσορίζοντάς τον στο Δημοτικό! Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Φαίδων δεν είναι ξένος, καθώς ήταν εκείνος που πρωτοστάτησε στην ίδρυση συνδέσμου οργανωμένων φίλων στα Βόρεια Προάστια της Αθήνας. Με έκπληξη, συνεπώς, πληροφορηθήκαμε τις ανιδράσεις που προκλήθηκαν στους κόλπους των λοιπών οργανωμένων φίλων του ΑΟΠ.

Για εμάς εδώ στους Νεολαίους το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Αν ο προπονητής θεωρήσει πως η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση σε κάποια θέση, θα είμαστε δίπλα του και θα σπεύσουμε να στηρίξουμε κάθε επιλογή του. Δεν θα προτρέξουμε, κριτικάροντας τις επιλογές του, με επιχειρήματα ιδεαλιστικά και εν πολλοίς υπερβολικά θεωρητικά και κενά περιεχομένου. Οι σημερινοί διοικητικοί και τεχνικοί υπέυθυνοι του ΑΟΠ είναι πάνω απ' όλα Παναιγειρατικοί, γνήσιοι, αυθεντικοί! Ας εμπιστευτούμε την κρίση τους και ας σταθούμε ξανά στο πλάι τους! Από μόνοι τους εγγυώνται ότι ο χαρακτήρας της ομάδας μας δεν θα αλλάξει στο ελάχιστο!

Αδέλφια, ΟΛΟΙ θέλουμε τον καλό του Παναιγειρατικού. ΟΛΟΙ τον αγαπάμε, τον πονάμε και ζούμε κι αναπνέουμε για το καλό του. Είτε στην Αθήνα, είτε οπουδήποτε αλλού! Και πάνω απ' όλα στην ίδια την Αιγείρα, το λίκνο της μελανόλευκης οικογένειας, τη μία και μοναδική πατρίδα του ονείρου!

Σκληρός νόμος αλλά νόμος...

Τα μαύρα σύννεφα σκέπασαν νωρίς τον ουρανό της Ριζούπολης πάνω από τον μελανόλευκο στόλο που ετοιμαζόταν για άλλη μια απόβαση στην αττική γη. Ο μέγας μπουρλοτιέρης Φίλιππος Κρεκούκιας δήλωνε αδυναμία συμμετοχής στη νέα μάχη. Ο ήρωας Θωμάς και η ιστορική φιγούρα του Πέτρου Κατσούρη δεν πρόλαβαν να επιβιβαστούν στην αρμάδα που ήδη έπλεε στα ανοιχτά της πρωτεύουσας...
Οι αντίπαλοι γνωστοί. Άνθρωποι φιλόδοξοι και υπεραισιόδοξοι, στηριζόμενοι στο σαθρό και εικονικό υπόβαθρο της παρωδίας των Αχαρνών, δείχνουν σε κάθε περίπτωση ανεπίδεκτοι πάσης μαθήσεως. Η πρόσφατη προειδοποιητική βολή στα χώματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη δεν έφτασε, φαίνεται, σ' όλους τους δρόμους κι όλα τα στενά του Πράσινου Λόφου, της Καναπίτσας και του Παλιού ή Νέου Ηρακλείου. Θιασώτες του αρχαίου πλήν διαχρονικού αξιώματος "επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως", οι σεβάσμιοι άνδρες Αθηναίοι προσέρχονται τελετουργικά στο χώρο του νέου μαρτυρίου.
Η αρμάδα έχει πιάσει ήδη λιμάνι. Ο καπετάνιος Μάντζος μπολιάζει τις ψυχές των παλικαριών που τον συντροφεύουν με θάρρος και τόλμη. Καθένας από αυτούς γνωρίζει την αποστολή του, τα δυνατά σημεία του και τα όπλα του, μα πάνω απ' όλα έχει πλήρη συνείδηση της συλλογικής ταυτότητας της ομάδας με τα λευκά.
Σύντομα, οι προφητείες εκπληρώνονται. Το φώς το αληθινό, το φως της αλήθειας, της μίας και μοναδικής ιστορικής πραγματικότητας, λάμπει ξανά πάνω απ' το κλεινόν άστυ, πέρα και πάνω απ' τα βουνά που ορίζουν το περίγραμμά του. Ο νόμος εφαρμόζεται, όσο σκληρός κι αν είναι. Dura lex sed lex. Ακολουθώντας τις ιερές παραδόσεις της αχαϊκής πατρίδας, σεβόμενοι το όνομα και την ιστορία τους, επιβεβαιώνοντας τις προσδοκίες και την ελπίδα που φωλιάζει στα τρίσβαθα του πρώτου αλλά και του τελευταίου πιστού ακολούθου τους, οι υπερασπιστές του οράματος ρίχνονται στη μάχη, γνωρίζοντας ότι από αυτήν μπορούν και πρέπει να βγουν μόνο νικητές.
Ποιος είδε και δεν φοβήθηκε το σφρίγος και τον ατίθασο νεανικό ενθουσιασμό του χρυσόμαλλου δέρατος της μελανόλευκης Αργούς Μάριου Μάντζου; Ποιος είναι εκείνος που δεν σκιάχτηκε από την εκδικητική μανία και το κρυμμένο για χρόνια προαιώνιο πάθος του μέγιστου Χάρη Πλούμη; Υπάρχει άραγε κανείς που ακόμη διαπράττει την ύβρη να αμφισβητεί την ιδιοφυία και το δικαιωματικό ελέω Θεού και ανθρώπων στέμμα του Γαλήνιου Δούκα του Κορινθιακού Πέτρου Παπανικολάου; Ποιος θα είναι εκείνος που θα αρθρώσει ικανό αντίλογο στη χειμαρρώδη μαχητικότητα και αφοπλιστική αποτελεσματικότητα του Ανδρέα Καραμπάση; Έχει γεννηθεί άραγε ως τα σήμερα ο άνδρας εκείνος που θα υπερκεράσει τον ανυπέρβλητο και αξεπέραστο μαχητή οπισθοφύλακα Γιώργο Ντοά; Πόσο ακόμη θα χρειαστεί να ταπεινωθούν στρατιές ολόκληρες υβριστών και αλαζόνων μέχρι να δικαιωθούν οι στρατηγικές επιλογές και ατέρμονες εμπνεύσεις του ναύαρχου Δημήτρη Μάντζου; Μπορεί κανείς να διαφωνήσει, να αντιτείνει, να αντιλέξει στην αυτονόητη και αδήριτη νομοτέλεια της ηλιοκεντρικής περιστροφής των πλανητών και του απόρθητου και απροσπέλαστου οχηρού θυσαυροφύλακα της αρμάδας Διονύση Μάντζου;
Άραγε απόψε στην πλατεία δίπλα απ' τον ηλεκτρικό, στα καφέ και τα παγκάκια, τα πάρκα και τις γωνιές του πευκόφυτου προαστίου ακούγονται ακόμη οι φωνές; Ακούγονται ακόμη οι ψίθυροι; Αρθρώνεται έως τα σήμερα λόγος υβριστικός, λόγος αμφισβήτησης; Βρέθηκε άραγε κάποιος να ξυπνήσει και τους τελευταίους μέθυσους απ' το γεμάτο θέλγητρα και γοητεία αλλά παραπλανητικό ύπνο τους; Υπήρξε κανείς χθες βράδυ να τους ξεδιαλύνει τις ονειρώδεις και νεφελώδεις εγκεφαλικές τους παραστάσεις; Τα νέα φτάνουν κιόλας: αδιάφορο πώς, μετά τη χθεσινή επιδρομή, όλοι αφυπνίστηκαν, συνειδητοποιώντας και σωπαίνοντας...
Η διαδρομή γνωστή. Οι εικόνες γνώριμες. Κεφάλια κατεβασμένα σε λευκό φόντο. Η αρμάδα έχει ήδη ανοίξει τα πανιά της. Ο επόμενος θρίαμβος πλησιάζει κιόλας με βήμα ταχύ. Οι υπηρέτες του μεγάλου ονείρου δε θα 'θελαν για τίποτε στον κόσμο να ΄χάσουν μια τέτοια συνάντηση...

Και ο νοών νοείτο... (Προς πάσα κατεύθυνση...)